Ειλικρινείς προθέσεις, ωραία αύρα, μεράκι και μαεστρικά ψησίματα σε μια από τις πιο under the radar παραδοσιακές προτάσεις της πόλης.
Τα έφερε από εδώ, τα έφερε από εκεί, τελικά έχει βρει τα πατήματά του ο Σήφης Μανουσέλης (και οι συνεργάτες του, ασφαλώς) με τον Αορίτη. Η ταβέρνα της οδού Μαιάνδρου, που ξεκίνησε αρχικά σαν κρητικό σημείο γεύσης, δείχνει να περνά περίοδο παρατεταμένης φόρμας πατώντας πια στο ευρύτερο φάσμα της παραδοσιακής ταβέρνας.
© Λεωνίδας Τούμπανος
Ακλόνητα φαβορί στον περιεκτικό κατάλογό της καθώς και ενδιαφέρουσες κάθε φορά προτάσεις ημέρας παίζουν εδώ, με φροντίδα και καλή πρώτη ύλη από μικρούς, ψαγμένους παραγωγούς σε διάφορα σημεία της χώρας.
Κάνεις αρχή με αλμυρούτσικη αλλά όχι παρεμβατικά τυροκαυτερή με τραγανό φύλλο και θυμαρίσιο μέλι, συν λαδοριγανάτο ψωμί. Στο πλάι βάζεις σταμναγκάθι με τριμμένη ντομάτα και ελαιόλαδο.
© Μπάμπης Δούκας / @its_the_duke_dude
© Μπάμπης Δούκας / @its_the_duke_dude
Προχωράς με ωραίο, κανελάτο παραδοσιακό μουσακά με πληθωρικό κιμά που όμως συμπλέει καλά με τη γκρατιναρισμένη μπεσαμέλ και την πατάτα, δίνοντας πεδίο δράσης όμως και στη μελιτζάνα ή τους αρκετά κρεάτινους λαχανοντολμάδες με ένα φινετσάτο αυγολέμονο, αρτιμένους με μυρωδικά και ξύσμα λεμονιού. Θα είναι υπερβολή να παίξεις και με τα δύο μαζί, η συμβουλή μας.
© Μπάμπης Δούκας / @its_the_duke_dude
© Μπάμπης Δούκας / @its_the_duke_dude
Στο μοσχαρίσιο γιουβέτσι με γραβιέρα Κρήτης το κρέας θα μπορούσε να είναι λίγο πιο μαλακό αλλά το μελωμένο κριθαράκι κάνει από μόνο του τη διαφορά, ειδικά αν το αφήσεις να καθίσει λίγα λεπτά. Τρυφερό και κρεάτινα ατόφιο το μοσχαρίσιο συκώτι, τοπ τίερ τα αρνίσια παϊδάκια που, προερχόμενα από μικρό ζώο, ξεχειλίζουν κρεάτινης νοστιμιάς, ψημένα μαεστρικά – το τελευταίο ισχύει και για την χοιρινή μπριζόλα από αρτιζάνο κτηνοτρόφο στο Αγρίνιο.
Αξίζει δε, να σημειωθεί πως από τον πρότερο μαγειρικό βίο του Αορίτη έχουν παραμείνει κάποια από τα εδέσματα σουξέ όπως είναι το -αεράτα τραγανό έξω και ιδιαιτέρως ζουμερό εντός- τηγανητό κουνέλι με σάλτσα ξυδιού και δενδρολίβανο, το χανιώτικο μπουρέκι με κολοκύθια, πατάτες και ξινομυζήθρα αλλά και το περίφημο αντικριστό (κατόπιν παραγγελίας).
© Μπάμπης Δούκας / @its_the_duke_dude
Ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο εδώ όμως είναι και τα πάντοτε φροντισμένα πιάτα ημέρας. Σε διαφορετικές περιπτώσεις έχω συναντήσει μία χορτόπιτα αφράτη κι αρωματική, με σωστές αναλογίες στο εσωτερικό αλλά και ένα κρατσανιστό φύλλο που δύσκολα συναντάς αλλού, μία πληθωρική μπριζόλα προβατίνας με άψογο -επαναλαμβάνω, άψογο ψήσιμο που αποθεώνει το κρέας της αλλά και μερακλίδικη πανσέτα μαύρου χοίρο από την πάντοτε ‘οπλισμένη’ από ό,τι φαίνεται αντικριστιέρα.
© Μπάμπης Δούκας / @its_the_duke_dude
© Μπάμπης Δούκας / @its_the_duke_dude
Γλυκό φινάλε με μπισκοτογλυκό ψυγείο σε σπιτικά νοσταλγική εκδοχή και μια ενδιαφέρουσα σεράνι που γέρνει ελαφρώς προς την μπλακ φόρεστ. Κάνεις pairing με ρακή, προαιρετικά. Δε θα μπορώ να μην αναφέρω, τέλος, το εξαιρετικό σέρβις.
By the way, τόσο με το Quinn’s του Ηλία Μαρινάκη που έρχεται σε λίγες ημέρες όσο και με μια ακόμη προσεχή άφιξη, λίγα μέτρα πιο μακριά, ο εν λόγω μικρός δρόμος στο πλάι της Μιχαλακοπούλου πάει να γίνει πιάτσα. Σύντομα θα ξέρουμε πώς ακριβώς θα διαμορφωθεί.
