Σε μια παραθαλάσσια γειτονιά στα Κατάπολα ο σεφ Μάρκος Μαρματάκης ετοιμάζει πιάτα όλο απρόοπτα.
Το βασίλειό μου για ένα τραπεζάκι πλάι στη θάλασσα, στο Ξυλοκερατίδι. Σε μια ρομαντική άκρη του γιαλού στη γραφική παραθαλάσσια γειτονιά στα Κατάπολα, υπάρχει από το 2022 ένα feelgood, δημιουργικό εστιατόριο, που βουτάει με το κεφάλι στα ευφάνταστα μπερδέματα της σύγχρονης γαστρονομίας, πειραματίζεται επιτυχημένα και παίζει με τις γεύσεις σαν σχολιαρόπαιδο που έχει μόλις ανακαλύψει τις χαρές του εφηβικού έρωτα. Ο ιδιοκτήτης Νίκος Σταυρόπουλος και ο μάγειρας Μάρκος Μαρματάκης είναι παλιοί γνώριμοι, από την εποχή που συνεταιρίστηκαν στο αθηναϊκό εστιατόριο Θείο Τραγί. Κι εμείς εκεί γνωρίσαμε καλύτερα την πειραματική κουζίνα του Μάρκου και τη σκανταλιάρικη προσέγγισή του στη μαγειρική.
 |  |
Θα έλεγε κανείς πως αυτή η πηγαία παιδικότητα δεν τον εγκαταλείπει ποτέ, όσο κι αν ωριμάζει μαγειρικά, και η διαφορά στα πιάτα του φαίνεται όχι από την αυστηρότητα ή την ψυχαναγκαστική σοβαροφάνεια, αλλά από το αποτέλεσμα που είναι άκρως γευστικό. Πατατάτο, φάβα και καυτά ρακόμελα θα δοκιμάσουμε στα διπλανά μαγαζιά. Εδώ ερχόμαστε για μια βραδιά όλο απρόοπτα, όπου στο τραπέζι μας, χαζεύοντας που κουνιούνται οι βάρκες, θα καταφθάσουν ετερόκλητοι συνδυασμοί με εντυπωσιακά επιτυχημένα αποτελέσματα, με βαθιά και σύνθετη νοστιμιά.
Τη βραδιά που το επισκεφτήκαμε, παραγγείλαμε τζατζίκι αγκινάρας με γαρίδες τουρσί, αμοργιανή ξινομυζήθρα με φυστίκια Αιγίνης και κομπόστα ροδάκινο, χταπόδι λαχανοντολμά σχάρας με κρέμα στιφάδο και τζίντζερ τουρσί, και τόνο σουτζουκάκι με κρέμα μελιτζάνας και σόγιας, και κεφίρ. Αφού λοιπόν βεβαιωθήκαμε ότι όλο αυτό το γαϊτανάκι υλικών όχι απλώς λειτουργεί, αλλά και οδηγεί καρφί σε ένα απόλυτο ουμάμι, πήραμε μια ανάσα, απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα και το κρασί μας, μια δροσερή κόκκινη Μανδηλαριά από τη Σύρο, κι ύστερα ζητήσαμε επίσης μοσχαρίσια στηθοπλευρά μαγειρεμένη σε αμοργιανή ψημένη ρακή με κρέμα φάβας-miso και πανσέτα σε σόγια και μέλι, με κροκέτα πατατοσαλάτας και σάλτσα από φρέσκια μαγιά. Και στο τέλος γλείφαμε και τα δάχτυλά μας. Σάλτσες παχιές, μελώματα και τρυφερά ψαχνά, γευστικές εντάσεις που μαρσάρουν. Αν δεν είχαμε φάει του σκασμού, θα είχαμε ευχαριστηθεί περισσότερο και τα γλυκά ή ίσως και αντίστροφα: αν τα γλυκά ήταν κομματάκι πιο ελαφριά, να τα είχαμε απολαύσει περισσότερο. Τιραμισού με σεμιφρέντο εσπρέσο και μια τάρτα κανέλας με cinamon bun για βάση είναι αυτά που προκρίναμε ομόφωνα.
